Grensoverschrijdend gedrag is een wijdverbreid maatschappelijk probleem dat ook de kunst- en cultuursector niet ongemoeid laat. Precieze cijfers ontbreken maar het lijkt waarschijnlijk dat de incidenten die de laatste jaren de media bereikten slechts het topje van de ijsberg vormen. In deze sector waarin ongelijke gezagsverhoudingen dagelijkse realiteit zijn en iedereen het hoogst haalbare nastreeft, worden grenzen makkelijk overschreden. Makers zijn voor hun carrières afhankelijk van docenten, artistieke leiders en opdrachtgevers, en het opzoek gaan naar persoonlijke grenzen is de norm. Bovendien zijn veel organisaties klein en werken vele makers als freelancer, wat de klachtenbereidheid en klachtenafhandeling bemoeilijkt. Dit moet hoog op de agenda vindt Touria Meliani, wethouder Kunst en Cultuur.
Na een eerste bijeenkomst waarin verschillende betrokkenen uit de sector aan het woord kwamen, is het nu de hoogste tijd om de omvang en impact van grensoverschrijdende gedrag over het voetlicht te brengen door middel van diverse ervaringsverhalen. Dit zijn niet zelden verhalen van schaamte en schuldgevoelens bij de slachtoffers, en bagatellisering en wegkijken door de omgeving. Wat zijn de omstandigheden waaronder dit grensoverschrijdende gedrag plaatsvindt? Welke effecten hebben de feiten op de slachtoffers? En wat verlangen zij van de daders, de omstanders en hun leidinggevenden of opdrachtgevers?
“Ik zocht het heel erg bij mezelf: heb ik iets gedaan? Heb ik een deur open gezet?”
“Mijn leidinggevende zei dat ik jong was en er leuk uit zag. En dat ik me veel bewuster moest worden van mijn eigen houding en gedrag.”
* quotes uit onderzoek “Seksuele intimidatie op de werkvloer” door de beleidsonderzoekers in opdracht van het College voor de Rechten van de Mens.
In gesprek met: journalist David Hielkema (Het Parool), vertrouwenspersoon Tamara de Reu (Mores.online), Laura de Wilde (groepslid @timetotellamfi en freelance designer) en directeur Marian Duff (OSCAM) geven de ongehoorde slachtoffers een stem.